Noah

سوره
Nuh

إِنَّآ
أَرۡسَلۡنَا
نُوحًا
إِلَىٰ
قَوۡمِهِۦٓ
أَنۡ
أَنذِرۡ
قَوۡمَكَ
مِن
قَبۡلِ
أَن
يَأۡتِيَهُمۡ
عَذَابٌ
أَلِيمٞ
١

بی‌گمان ما نوع را به سوی قومش فرستادیم، (و گفتیم): «قوم خود را پیش از آن که عذاب دردناک به سراغشان آید، هشدار ده (و بترسان).

— Hussein Taji Kal Dari

۷۱:۲

قَالَ

يَٰقَوۡمِ

إِنِّي

لَكُمۡ

نَذِيرٞ

مُّبِينٌ

(نوح) گفت: «ای قوم! همانا من برای شما بیم‌دهندۀ آشکاری هستم.

— Hussein Taji Kal Dari

۷۱:۳

أَنِ

ٱعۡبُدُواْ

ٱللَّهَ

وَٱتَّقُوهُ

وَأَطِيعُونِ

که الله را پرستش کنید و از او بترسید، و مرا اطاعت کنید.

— Hussein Taji Kal Dari

۷۱:۴

يَغۡفِرۡ

لَكُم

مِّن

ذُنُوبِكُمۡ

وَيُؤَخِّرۡكُمۡ

إِلَىٰٓ

أَجَلٖ

مُّسَمًّىۚ

إِنَّ

أَجَلَ

ٱللَّهِ

إِذَا

جَآءَ

لَا

يُؤَخَّرُۚ

لَوۡ

كُنتُمۡ

تَعۡلَمُونَ

(پس اگر چنین کردید، الله) گناهان شما را می‌آمرزد، و شما را تا زمان معینی مهلت می‌دهد، زیرا هنگامی‌که اجل الهی فرا رسد تأخیر نخواهد داشت، اگر می‌دانید».

— Hussein Taji Kal Dari

۷۱:۵

قَالَ

رَبِّ

إِنِّي

دَعَوۡتُ

قَوۡمِي

لَيۡلٗا

وَنَهَارٗا

و نوح (پس از نهصد و پنجاه سال نصیحت‌گری و دعوت) گفت: پروردگارا! به راستی که من قوم خود را شب و روز (به ایمان) دعوت کردم.

— Hussein Taji Kal Dari

۷۱:۶

فَلَمۡ

يَزِدۡهُمۡ

دُعَآءِيٓ

إِلَّا

فِرَارٗا

اما دعوت من (در حق آنان چیزی) جز گریز نیفزود.

— Hussein Taji Kal Dari

۷۱:۷

وَإِنِّي

كُلَّمَا

دَعَوۡتُهُمۡ

لِتَغۡفِرَ

لَهُمۡ

جَعَلُوٓاْ

أَصَٰبِعَهُمۡ

فِيٓ

ءَاذَانِهِمۡ

وَٱسۡتَغۡشَوۡاْ

ثِيَابَهُمۡ

وَأَصَرُّواْ

وَٱسۡتَكۡبَرُواْ

ٱسۡتِكۡبَارٗا

و من هرگاه آن‌ها را دعوت کردم تا تو آنان را بیامرزی انگشتان‌‌شان را در گوش‌هایشان فرو کردند و لباس‌هایشان را (به خود) پیچیدند، و (در مخالفت) اصرار (و پا‌فشاری) کردند و به شدت گردن کشی و تکبر نمودند.

— Hussein Taji Kal Dari

۷۱:۸