يَٰقَوۡمِ
ٱدۡخُلُواْ
ٱلۡأَرۡضَ
ٱلۡمُقَدَّسَةَ
ٱلَّتِي
كَتَبَ
ٱللَّهُ
لَكُمۡ
وَلَا
تَرۡتَدُّواْ
عَلَىٰٓ
أَدۡبَارِكُمۡ
فَتَنقَلِبُواْ
خَٰسِرِينَ
٢١

"Ey milletim! Allah'ın size yazdığı kutsal yere girin, ardınıza dönmeyin, yoksa kaybedenler olarak dönersiniz" demişti.

— Turkish Translation(Diyanet)

5:22

قَالُواْ

يَٰمُوسَىٰٓ

إِنَّ

فِيهَا

قَوۡمٗا

جَبَّارِينَ

وَإِنَّا

لَن

نَّدۡخُلَهَا

حَتَّىٰ

يَخۡرُجُواْ

مِنۡهَا

فَإِن

يَخۡرُجُواْ

مِنۡهَا

فَإِنَّا

دَٰخِلُونَ

٢٢

"Ey Musa! Orada zorba bir millet vardır, onlar oradan çıkmadıkça biz oraya girmeyeceğiz, eğer çıkarlarsa, biz de gireriz" demişlerdi.

— Turkish Translation(Diyanet)

5:23

قَالَ

رَجُلَانِ

مِنَ

ٱلَّذِينَ

يَخَافُونَ

أَنۡعَمَ

ٱللَّهُ

عَلَيۡهِمَا

ٱدۡخُلُواْ

عَلَيۡهِمُ

ٱلۡبَابَ

فَإِذَا

دَخَلۡتُمُوهُ

فَإِنَّكُمۡ

غَٰلِبُونَۚ

وَعَلَى

ٱللَّهِ

فَتَوَكَّلُوٓاْ

إِن

كُنتُم

مُّؤۡمِنِينَ

٢٣

Korkanlar arasında bulunan, Allah'ın nimete erdirdiği iki adam: "Üstlerine kapıdan yürüyün, oradan girerseniz şüphesiz galip gelirsiniz; eğer inanıyorsanız Allah'a güvenin" demişlerdi.

— Turkish Translation(Diyanet)

5:24

قَالُواْ

يَٰمُوسَىٰٓ

إِنَّا

لَن

نَّدۡخُلَهَآ

أَبَدٗا

مَّا

دَامُواْ

فِيهَا

فَٱذۡهَبۡ

أَنتَ

وَرَبُّكَ

فَقَٰتِلَآ

إِنَّا

هَٰهُنَا

قَٰعِدُونَ

٢٤

"Ey Musa! Onlar orada oldukça biz asla oraya girmeyeceğiz. Sen ve Rabbin gidin savaşın, doğrusu biz burada oturacağız" demişlerdi.

— Turkish Translation(Diyanet)

5:25

قَالَ

رَبِّ

إِنِّي

لَآ

أَمۡلِكُ

إِلَّا

نَفۡسِي

وَأَخِيۖ

فَٱفۡرُقۡ

بَيۡنَنَا

وَبَيۡنَ

ٱلۡقَوۡمِ

ٱلۡفَٰسِقِينَ

٢٥

Musa: "Rabbim! Ben ancak kendime ve kardeşime söz geçirebiliyorum; artık bizimle bu yoldan çıkmış milletin arasını ayır" dedi.

— Turkish Translation(Diyanet)

5:26

قَالَ

فَإِنَّهَا

مُحَرَّمَةٌ

عَلَيۡهِمۡۛ

أَرۡبَعِينَ

سَنَةٗۛ

يَتِيهُونَ

فِي

ٱلۡأَرۡضِۚ

فَلَا

تَأۡسَ

عَلَى

ٱلۡقَوۡمِ

ٱلۡفَٰسِقِينَ

٢٦

Allah: "Orası onlara kırk yıl haram kılındı; yeryüzünde şaşkın şaşkın dolaşacaklar. Sen, yoldan çıkmış millet için tasalanma" dedi.

— Turkish Translation(Diyanet)

5:27

۞ وَٱتۡلُ

عَلَيۡهِمۡ

نَبَأَ

ٱبۡنَيۡ

ءَادَمَ

بِٱلۡحَقِّ

إِذۡ

قَرَّبَا

قُرۡبَانٗا

فَتُقُبِّلَ

مِنۡ

أَحَدِهِمَا

وَلَمۡ

يُتَقَبَّلۡ

مِنَ

ٱلۡأٓخَرِ

قَالَ

لَأَقۡتُلَنَّكَۖ

قَالَ

إِنَّمَا

يَتَقَبَّلُ

ٱللَّهُ

مِنَ

ٱلۡمُتَّقِينَ

٢٧

Onlara, Adem'in iki oğlunun kıssasını doğru olarak anlat: İkisi birer kurban sunmuşlar, birininki kabul edilmiş, diğerininki edilmemişti. Kabul edilmeyen, "And olsun seni öldüreceğim" deyince, kardeşi: "Allah ancak sakınanların takdimesini kabul eder" demişti.

— Turkish Translation(Diyanet)

5:28