وَٱمۡرَأَتُهُۥ
قَآئِمَةٞ
فَضَحِكَتۡ
فَبَشَّرۡنَٰهَا
بِإِسۡحَٰقَ
وَمِن
وَرَآءِ
إِسۡحَٰقَ
يَعۡقُوبَ
٧١

Bu arada, İbrahim'in ayakta duran karısı gülünce, "Ona İshak'ı ardından Yakub'u müjdeleriz" dediler.

— Turkish Translation(Diyanet)

11:72

قَالَتۡ

يَٰوَيۡلَتَىٰٓ

ءَأَلِدُ

وَأَنَا۠

عَجُوزٞ

وَهَٰذَا

بَعۡلِي

شَيۡخًاۖ

إِنَّ

هَٰذَا

لَشَيۡءٌ

عَجِيبٞ

٧٢

"Vay başıma gelenler! Ben bir kocakarı, kocam da ihtiyar olmuşken nasıl doğurabilirim? Doğrusu bu şaşılacak bir şey" dedi.

— Turkish Translation(Diyanet)

11:73

قَالُوٓاْ

أَتَعۡجَبِينَ

مِنۡ

أَمۡرِ

ٱللَّهِۖ

رَحۡمَتُ

ٱللَّهِ

وَبَرَكَٰتُهُۥ

عَلَيۡكُمۡ

أَهۡلَ

ٱلۡبَيۡتِۚ

إِنَّهُۥ

حَمِيدٞ

مَّجِيدٞ

٧٣

"Ey evin hanımı! Allah'ın rahmeti ve bereketleri üzerinize olmuşken, nasıl Allah'ın işine şaşarsın? O, övülmeye layıktır, yücelerin yücesidir" dediler.

— Turkish Translation(Diyanet)

11:74

فَلَمَّا

ذَهَبَ

عَنۡ

إِبۡرَٰهِيمَ

ٱلرَّوۡعُ

وَجَآءَتۡهُ

ٱلۡبُشۡرَىٰ

يُجَٰدِلُنَا

فِي

قَوۡمِ

لُوطٍ

٧٤

İbrahim'in korkusu gidip de müjde kendisine ulaşınca, Lut milleti hakkında elçilerimizle tartışmaya girişti.

— Turkish Translation(Diyanet)

11:75

إِنَّ

إِبۡرَٰهِيمَ

لَحَلِيمٌ

أَوَّٰهٞ

مُّنِيبٞ

٧٥

Doğrusu İbrahim çok içli, yumuşak huylu ve kendini Allah'a vermiş bir kimse idi.

— Turkish Translation(Diyanet)

11:76

يَٰٓإِبۡرَٰهِيمُ

أَعۡرِضۡ

عَنۡ

هَٰذَآۖ

إِنَّهُۥ

قَدۡ

جَآءَ

أَمۡرُ

رَبِّكَۖ

وَإِنَّهُمۡ

ءَاتِيهِمۡ

عَذَابٌ

غَيۡرُ

مَرۡدُودٖ

٧٦

Elçilerimiz, "Ey İbrahim! Bundan vazgeç, doğrusu Rabbinin emri gelmiştir. Onlara, şüphesiz, geri çevrilemeyecek bir azab gelmektedir" dediler.

— Turkish Translation(Diyanet)

11:77

وَلَمَّا

جَآءَتۡ

رُسُلُنَا

لُوطٗا

سِيٓءَ

بِهِمۡ

وَضَاقَ

بِهِمۡ

ذَرۡعٗا

وَقَالَ

هَٰذَا

يَوۡمٌ

عَصِيبٞ

٧٧

Elçilerimiz Lut'a gelince, onun fenasına gitti; çok sıkıldı, "Bu çetin bir gündür" dedi.

— Turkish Translation(Diyanet)

11:78

وَجَآءَهُۥ

قَوۡمُهُۥ

يُهۡرَعُونَ

إِلَيۡهِ

وَمِن

قَبۡلُ

كَانُواْ

يَعۡمَلُونَ

ٱلسَّيِّـَٔاتِۚ

قَالَ

يَٰقَوۡمِ

هَٰٓؤُلَآءِ

بَنَاتِي

هُنَّ

أَطۡهَرُ

لَكُمۡۖ

فَٱتَّقُواْ

ٱللَّهَ

وَلَا

تُخۡزُونِ

فِي

ضَيۡفِيٓۖ

أَلَيۡسَ

مِنكُمۡ

رَجُلٞ

رَّشِيدٞ

٧٨

Milleti ona koşarak geldiler. Daha önce kötü işler işliyorlardı. "Ey milletim! İşte bunlar benim kızlarım, onlar sizin için daha temizdir. (size nikahlıyabilirim!) Allah'tan sakının, konuklarımın önünde beni rezil etmeyin. İçinizde aklı başında kimse yok mudur?" dedi.

— Turkish Translation(Diyanet)

11:79