إِنَّمَا

تُنذِرُ

مَنِ

ٱتَّبَعَ

ٱلذِّكۡرَ

وَخَشِيَ

ٱلرَّحۡمَٰنَ

بِٱلۡغَيۡبِۖ

فَبَشِّرۡهُ

بِمَغۡفِرَةٖ

وَأَجۡرٖ

كَرِيمٍ

١١

Ti ia tërheq vërejtjen vetëm atij që e përvetson Kur’anin dhe i frikësohet Mëshiruesit dhe kur është vetëm (i papashëm prej njerëzve), pra jepi myzhde atij prë falje dhe shpërblim të mirë.

Vërtet, Ne i ngjallim të vdekurit dhe i shkruajmë veprat; gjurmët e tyre dhe çdo gjë kemi regjistruar në librin e ruajtur (lehvi mahvudh).

Përmendju atyre një shembull të banorëve të fshatit, kur atyre u patë ardhur të dërguarit.

Kur Ne dërguam te ata dy, e ata i përgënjeshtruan që të dy, atëherë i përforcum me një të tretë dhe u thanë: “Ne jemi të dërguar te ju.

Ata (fshatarët) thanë: “Ju nuk jeni tjetër, vetëm se njerëz sikurse ne dhe se All-llahu nuk u ka shpallur asgjë; ju nuk jeni tjetër vetëm se rrenacakë.

Ata thanë: “Zoti ynë e di se me të vërtetë ne jemi të dërguar te ju.

Dhe nuk jemi të aobliguar për tjetër, përveç t’ju kumtojmë ashtu qartë.

Ata (fshatarët) thanë: “Ne parandiejmë kob me ju dhe nëse nuk tërhiqeni, ne do t’ju gyrëzojmë dhe do të përjetoni ndëshkim të idhët prej nesh.

Ata (të dërguarit) thanë: “Fati i keq është i juaji, a pse u këshilluat, a (na kërcënoheni)? Jo, por ju jeni popull i shfrenuar!”

Dhe prej skajit më të largët të qytetit erdhi një njeri qëngutej e tha: “O populli im, dëgjoni të dërguarit!”