هَلۡ

أَتَىٰ

عَلَى

ٱلۡإِنسَٰنِ

حِينٞ

مِّنَ

ٱلدَّهۡرِ

لَمۡ

يَكُن

شَيۡـٔٗا

مَّذۡكُورًا

١

Vërtetë ka kaluar një periudhë kohore, që njeriu nuk ekzistonnte fare si një diçka i përmendur.

Ne e krijuam prej një uji të bashkëdyzuar për të sprovuar atë, andaj e bëmë të dëgjojë e të shohë.

Ne e udhëzuam atë në rrugën të drejtë, e ai do të jetë: mirënjohës ose përbuzës.

Ne për jobesimtërët kemi përgatitur zinxhirë, pranga e zjarr.

S’ka dyshim se të devotshmit do të pijnë nga gota që përziejra brenda saj është nga kafuri (aromatik).

Është një burim prej të cilit pijnë robërit e All-llahut dhe e bartin atë ku të duan.

Ata janë që zbatojnë premtimet e tyre dhe i frikësohen një dite dëmi i së cilës ka përmasa të mëdha.

Ata janë që për hir të Tij u japin ushqim të varvfërve, jetimmëve dhe të zënëve robër.

Ne po ju ushqejmë vetëm për hir të All-llahut dhe prej jush nuk kërkojmë ndonjë shpërblim e as falënderim.

Ne i frikësohemi (dënimit) Zotit tonë në një ditë që fytyrat i bën të zymta dhe është sshumë vështirë.