۞ وَٱتۡلُ

عَلَيۡهِمۡ

نَبَأَ

نُوحٍ

إِذۡ

قَالَ

لِقَوۡمِهِۦ

يَٰقَوۡمِ

إِن

كَانَ

كَبُرَ

عَلَيۡكُم

مَّقَامِي

وَتَذۡكِيرِي

بِـَٔايَٰتِ

ٱللَّهِ

فَعَلَى

ٱللَّهِ

تَوَكَّلۡتُ

فَأَجۡمِعُوٓاْ

أَمۡرَكُمۡ

وَشُرَكَآءَكُمۡ

ثُمَّ

لَا

يَكُنۡ

أَمۡرُكُمۡ

عَلَيۡكُمۡ

غُمَّةٗ

ثُمَّ

ٱقۡضُوٓاْ

إِلَيَّ

وَلَا

تُنظِرُونِ

٧١

Lexoju atyre ngjarjen e Nuhut, kur i tha popullit të vet: “O populli im, nëse u vjen rëndë qëndrimi im më mesin tuaj, përkujtimet e mia me ajetet e All-llahut, e unë iu kam mbështetur vetëm All-llahut, ju vendosni për qëllimin tuaj, thirrni në ndihmë edhe zotat tuaj, e mos e mbani fshehtë, dhe zbatoni atë kundër meje e mos pritni.

E nëse prapësoheni (nga mësimet e mia), unë nuk u kërkoj ndonjë shpërblim, se shpërblimi im është vetëmprej All-llahut. Unë jam i urdhëruar të jam njëri prej muslimanëve.

e ata (populli i tij) e konsideruan atë rrenacak e Ne e shpëtuam atë dhe ata që ishin bashkë në anije, dhe i bëmë që ata të jenë pasardhës (zëvendësues), kurse ata që përgënjeshtruan ajetet tona i përmbytëm. Shih pra, si ishte fundi i gënjeshtarëve.

Mandej pas tij dërguam të dërguar te popujt e tyre , të cilët erdhën dhe u sollën atyre argumente të forta, por ata nuk i besuan asaj, të cilën më parë e kishin përgënjeshtruar. Kshtu, pra u vulosim zemrat atyre që kalojnë kufijtë.

Pastaj, pas tyre dërguam Musai dhe Harunin me argumentet tona, te faraoni dhe paria e rrethit ta tij, po ata paraqitën kryelartësi, pse ishte popull që bënte krime.

E kur u erdhi atyre e vërteta e sigurt nga Ne, ata thanë: “Kjo nuk është tjetër pos magji e qartë.

Musai tha: A të vërtetës i thoni magji? A magji është kjo? Magjistarët nuk shpëtojnë?

Ata thanë: “Mos erdhe të na largosh nga ajo (feja) që e gjetëm te prindërit tanë, për t’ju mbetur ju dyve madhështia në tokë? Po ne nuk u besojmë juve dyve.

Faraoni tha: “Sillmëni mua të gjithë magjistarët e aftë.

E kur erdhën magjistarët, Musai u tha: “Hidhni ç’keni për të hedhur”.