ٱشۡدُدۡ

بِهِۦٓ

أَزۡرِي

٣١

Që me të të ma forcosh fuqinë time,

Bëma shok atë në punën time,

Në mënyrë që të madhërojnë Ty më shumë,

Dhe të përkujtojnë Ty shpesh.

Vërtet, Ti je Ai që na sheh dhe na i di punët”.

Ai (All-llahu) tha: “O Musa, t’u dha ajo që kërkove!”

Ne edhe një herë ta dhuruam ty mirësinë Tona.

Atëherë kur nënën e frymëzuam me atë që nuk kuptohet ndrushe pos me inspirim (me frymëzim - shpallje).

(Ne i thamë) “Vëre atë (fëmijë, Musain) në arkë, e mandej hidhe në lumë e lumi e hjedhë në breg, atë e merre armiku Im dhe i tij. E nga ana Ime mbolla (në zemra të njerëzve) dashuri ndaj teje, e që të edukoheshe nën mbikëqyrjen Time”.

Kur motra jote ecte (të përcillte) e thoshte: “A doni t’ju tregoj atë që do të kujdeset për të? E Ne të kthyem te nëna jote, që të gëzohej ajo e të mos mbetej e pikëlluar. Ti pate mbytur një njeri, e Ne të shpëtuam nga mërzia dhe të sprovuan me sprova të mëdha. Ti qëndrove me vite ndër banorët e Medjenit, e pastaj erdhe, o Musa, në kohën e caktuar”.