وَإِن

طَلَّقۡتُمُوهُنَّ

مِن

قَبۡلِ

أَن

تَمَسُّوهُنَّ

وَقَدۡ

فَرَضۡتُمۡ

لَهُنَّ

فَرِيضَةٗ

فَنِصۡفُ

مَا

فَرَضۡتُمۡ

إِلَّآ

أَن

يَعۡفُونَ

أَوۡ

يَعۡفُوَاْ

ٱلَّذِي

بِيَدِهِۦ

عُقۡدَةُ

ٱلنِّكَاحِۚ

وَأَن

تَعۡفُوٓاْ

أَقۡرَبُ

لِلتَّقۡوَىٰۚ

وَلَا

تَنسَوُاْ

ٱلۡفَضۡلَ

بَيۡنَكُمۡۚ

إِنَّ

ٱللَّهَ

بِمَا

تَعۡمَلُونَ

بَصِيرٌ

٢٣٧

E nëse i lëshoni ato para se të kontaktoni, por u keni pas caktuar atyre një caktim (kurorës), atëherë duhet t’u jepni gjysmën e asaj që e keni caktuar, përveç nëse ju falin ose ju falë ai në duart e të cilit është lidhja e kurorës. E të falni (burra ose gra) është më afër devotshmërisë, e mos e harroni bamirësinë ndërmjet jush. Vërtetë, All-llahu sheh atë që veproni.

Vazhdoni rregullisht namazet (faljet), e edhe atë namazin e mesëm , dhe ndaj All-llahut të jeni respektues (në namaze).

E nëse këni frikë (nga armiku), atëherë fauni duke ecur ose duke kaloruar , por kur të jeni të siguruar, përkujtoni (me namaz) All-llahun ashtu si u mësoi Ai për atë që ju nuk dinit.

Ata që vdesin nga mesi i juaj dhe lënë pas vete gra, le të testamentojnë (lënë porosi) për gratë e tyre, furnizimin për një vjet, duke mos i nxjerrë prej shtëpisë. E nëse (me dëshirën e vet) dalin, nuk është mëkat për ju për atë punë të lejueshme që bëjnë ato me vetveten. All-llahu është më i fuqishmi, më i dituri.

Për të devotshmit është obligim që edhe për gratë e lëshuara të bëjnë një furnizim të zakonshëm.

Kështu, që t’i kuptoni, All-llahu ua shpjegon argumentet e veta.

A nuk di për ata, të cilët nga frika prej vdekjes u larguan prej atëdheut të vet, e të cilët ishin me mijëra, e All-llahu atyre u tha: “Vdisni!” (ata vdiqën) Pastaj i ngjalli. All-llahu është shumë bamirës për njerëz, por shumica e njerëzve nuk janë mirënjohës.

Luftoni për hirë të All-llahut, etë dini se All-llahu dëgjon, di.

Kush është ai që i huazon All-llahut një hua të mirë, e Ai t’ia shtojë atij shumëfish Atë? All-llahu shtrëngon (varfëron) dhe çliron (begaton) dhe kthimi juaj është vetëm te Ai.

A nuk ke marrë vesh për parinë e bijëve të israilit pas Musait? Kur i patën thënë një të dërguarit të tyre (Shem’unit): “Cakto për neve një sundues e të luftojmë në rrugën e All-llahut!” Ai (pejgamberi) tha: “A mund të ndodhë që nëse lufta u bëhet obligim ju të mos luftoni!” ata thanë: “E ç’kemi ne që të mos luftojmë në rrugën e All-llahut, kur dihet se ne jemi dëbuar nga atdheu dhe bijt tanë?” E kur u obliguan me luftë, përveç një pakice prej tyre, ata u zbrapën. All-llahu është i njohur për punët e zullumqarëve.