فَلَمَّا

جَآءَ

ٱلسَّحَرَةُ

قَالُواْ

لِفِرۡعَوۡنَ

أَئِنَّ

لَنَا

لَأَجۡرًا

إِن

كُنَّا

نَحۡنُ

ٱلۡغَٰلِبِينَ

٤١

E kur erdhën magjistarët i thanë faaonit: “A do të ketë shpërblim për ne, nëse dalim ngadhnjimtarë?”

Ai tha: “Po, bile ju do të jeni atëherë prej më të afërmve!”

Musai atyre u tha: “Hidhnie atë që keni për ta hedhur!”

E ata i hodhën litarët dhe shkopinjtë e tyre duke thënë: “Për hir të madhërisë së faraonit, ne me sifuri do të jemi ngadhënjyes!”

Atëherë edhe Musai e hodhi shkopin e vet, i cili menjëherë gëltiset gjithë çka kishin improvizuar ata.

Atëherë magjistarët ranë në sexhde (u përulën).

E thanë: “Ne i besuam Zotit të botëve,

Zotit të Musait e të Harunit!”

Ai (faraoni) tha: “I besuat atij, para se t’ju lejoja unë?!” S’ka dyshim se ai (Musai) është prijësi juaj që ua mësoi juve magjinë, e keni për të marrë vesh më vonë. Unë do t’ua shkurtoi (do t’ua prejë) duart dhe këmbët tuaja të anës së kundër (klithi) dhe që të gjithëve do t’u gozhdoj”.

Ata (magjistarët) thanë: “S’ka rëndësi, ne kthehemi Zotit tonë,