فَتَلَقَّىٰٓ

ءَادَمُ

مِن

رَّبِّهِۦ

كَلِمَٰتٖ

فَتَابَ

عَلَيۡهِۚ

إِنَّهُۥ

هُوَ

ٱلتَّوَّابُ

ٱلرَّحِيمُ

٣٧

E Ademi prej Zotit të vet pranoi disa fjalë (lutje) , prandaj Ai ia fali (gabimin), s’ka dyshim se Ai është Mëshiruesi, Pendimpranuesi.

Ne u thamë: “Dilni prej atyhit që të gjithë, e juve gjithqysh do t’u arrijë udhëzim prej Meje, e kush pranon udhëzimin Tim, për ata nuk ka as frikë as që do të brengosen”.

E ata që mohuan dhe përgënjeshtruan argumentet tona, të tillët janë banues të zjarrit, ata do të jenë aty përgjithmonë.

O bijtë e israilit, kujtoni (jini mirnjohës për) të mirat e Mia, të cilat ua dhurova juve dhe zbatoni premtimin që më keni dhënë Mua. Unë zbatoj atë që u premtova dhe të më keni frikë vetëm Mua.

Dhe besonie atë, që e shpalla (Kur’anin), e që vërteton atë e keni ju e mos u bëni mohues të parë të tij, dhe mos i ndërroni ajetet e Mia (Kur’anin) me një vlerë të paktë, por vetëm Mua të ma keni dronë.

E mos e ngatërroni të vërtetën me të pavërtetën dhe me vetëdije të fshehni realitetin .

Falni namazin dhe jepni zeqatin, dhe përuluni (në ruku’ ) me ata që përulen.

A po i urdhëroni njerëzit për punë të mira, e veten tuaj po e harroni? Ndërsa ju e lexoni librin (Tevratin). A nuk po mendoni?

Kërkoni ndihmë (në të gjitha çështjet) me durim dhe me namaz, vërtetë, ajo është e madhe (e vështirë), por jo edhe për ata që kanë frikë (Zotin).

Të cilët janë të bindur se do të takojnë Zotin e vet dhe se ata do t’i kthehen Atij.