وَنَادَىٰ

فِرۡعَوۡنُ

فِي

قَوۡمِهِۦ

قَالَ

يَٰقَوۡمِ

أَلَيۡسَ

لِي

مُلۡكُ

مِصۡرَ

وَهَٰذِهِ

ٱلۡأَنۡهَٰرُ

تَجۡرِي

مِن

تَحۡتِيٓۚ

أَفَلَا

تُبۡصِرُونَ

٥١

Ndërsa, faraoni thirri popullin e vet e tha: “O popull imi, a nuk është i imi pushteti i Egjiptit (i Misirit) dhe i këtyre lumenjve që rrjedhin nën pallatin tim, a nuk po shihni?”

Pra, unë jam më i mirë se ky qyqar që mëzi flet!

përse nuk i janë atij bylyzykë nga ari, ose të kenë të kenë ardhur bashkë me të engjëjt shoqërues?

Dhe ashtu ai e frikësoi popullin e vet, e ata e respektuan, por ata ishin vërtet popull i shkatërruar.

Kur ata nxitën hidhërimin Tonë, Ne iu hakmorëm atyre dhe i përmbytëm të gjithë.

Dhe i bëmë ata shembull e përvojë për të tjerët.

Kur iu përmend popullit tënd si shembull biri i Merjemes, ata brohoritën.

Dhe thanë: “A janë më të mirë zotat tanë apo ai?” Ata nuk të thanë atë, vetëm si polemikë, por ata janë njerëz ngatrrestarë.

Ai (Isai) ka qenë vetëm një rob, të cilin e bëmë pejgamber dhe e bëmë shembull të jashtëzakonshëm si përvojë për beni israilët.

Po sikur të duam Ne, do të bënim prej jush engjëjt që do t’ju zëvendësonin në tokë.