قَالَ

ءَامَنتُمۡ

لَهُۥ

قَبۡلَ

أَنۡ

ءَاذَنَ

لَكُمۡۖ

إِنَّهُۥ

لَكَبِيرُكُمُ

ٱلَّذِي

عَلَّمَكُمُ

ٱلسِّحۡرَۖ

فَلَأُقَطِّعَنَّ

أَيۡدِيَكُمۡ

وَأَرۡجُلَكُم

مِّنۡ

خِلَٰفٖ

وَلَأُصَلِّبَنَّكُمۡ

فِي

جُذُوعِ

ٱلنَّخۡلِ

وَلَتَعۡلَمُنَّ

أَيُّنَآ

أَشَدُّ

عَذَابٗا

وَأَبۡقَىٰ

٧١

Ai (faraoni) tha: “Ai besuat atij para se t’u japë leje? Ai (Musai) është prijës i juaj, i cili a mësoi magjinë, unë do t’ua pres duart e këmbët tërthorazi e do t’u varë në trungujt e hurmave, e atëherë ju do a kuptoni se cili prej nesh ka dënim më të ashpër e më të vazhdueshëm?”

Ata thanë: “Pasha Atë që na krijoi, nuk të japim përparësi ty ndaj argumenteve që na erdhën, e ti bëje atë që mendon ta bës, dhe mund ta zbatosh vetëm atë që i takonjetës së kësaj bote!”

Ne i besuam Zotit tonë që Ai të na falë gabimet dhe magjinë, me të cilën ti na detyrove. All-llahu është më i miri (në të shpërblyerit) dhe më i përjetshmi (në të dënuar)!

Ai që i paraqitet Zotit të vet si kriminelë, e ka Xhehennemin, në të cilin as nuk vdes as nuk jeton.

Ndërsa ai që i paraqitet Atij besimtar e që ka bërë vepra të mira, të tillët i presin merita të larta.

(do ta presin) Xhennete të Adnit, nëpër të cilët do të rrjedhin lumenj dhe atydo të jenë përjetë. Ky është shpërblimi i atij që është pastruar nga mosbesimi.

Ne i kumtuam Musait: “Udhëto natën me robtë e Mij, hapu atyre me rrugë të terur në det, e mos ke frikë se do të zënë, a do të fundosësh”.

Atyre iu vu prapa faraoni me ushtrinë e vet, po ata pësuan në det ashtu si pësuan.

Faraoni e humbi popullin e vet, e nuk e udhëzoi.

O bijt e israilit, Ne ju shpëtuam prej armikut tuaj, ua përcaktuam anën e djathtë të Turit (për shpalljen e Tevratit), ju furnizuam me rrëshirë (si mjalti) dhe shkurtëza.