وَءَامِنُواْ

بِمَآ

أَنزَلۡتُ

مُصَدِّقٗا

لِّمَا

مَعَكُمۡ

وَلَا

تَكُونُوٓاْ

أَوَّلَ

كَافِرِۭ

بِهِۦۖ

وَلَا

تَشۡتَرُواْ

بِـَٔايَٰتِي

ثَمَنٗا

قَلِيلٗا

وَإِيَّٰيَ

فَٱتَّقُونِ

٤١

Dhe besonie atë, që e shpalla (Kur’anin), e që vërteton atë e keni ju e mos u bëni mohues të parë të tij, dhe mos i ndërroni ajetet e Mia (Kur’anin) me një vlerë të paktë, por vetëm Mua të ma keni dronë.

E mos e ngatërroni të vërtetën me të pavërtetën dhe me vetëdije të fshehni realitetin .

Falni namazin dhe jepni zeqatin, dhe përuluni (në ruku’ ) me ata që përulen.

A po i urdhëroni njerëzit për punë të mira, e veten tuaj po e harroni? Ndërsa ju e lexoni librin (Tevratin). A nuk po mendoni?

Kërkoni ndihmë (në të gjitha çështjet) me durim dhe me namaz, vërtetë, ajo është e madhe (e vështirë), por jo edhe për ata që kanë frikë (Zotin).

Të cilët janë të bindur se do të takojnë Zotin e vet dhe se ata do t’i kthehen Atij.

O bijtë e israilit, përkujtone dhuntinë, Time, të cilën ua dhurova, dhe Unë ju pata (të parët tuaj) dalluar ndaj njerëzve të tjerë (të asaj kohe).

Dhe ruajuni një ditë kur askush askujt nuk do të mund t’i kryej asgjë, kur nuk pranohet për te (jobesimtarin) ndonjë ndërmjetësim dhe nuk pranohet për te kompensim, e as që do të ndihmohen ata (fajtorët).

Përkujtoni edhe kur ju shpëtuam prej popullit të faraonit, që nga ai shijuat dënimin më të idhët, duke ua therrur bijtë tuaj, e duke ua lënë gjallë gratë tuaja. Në këtë torturë përjetuat një sprovim të madh nga Zoti juaj.

Dhe kur për ju e ndamë detin, e ju shpëtuam, ndërsa ithtarët e faraonit i fundosëm, e ju i shihnit (me sytë tuaj).