٨١

و (ما) آیات خود را به آن‌ها دادیم، پس آن‌ها از آنان روی گردان بودند.

— Hussein Taji Kal Dari

٨٢
آن‌ها با خاطری مطمئن و آسوده از کوه‌ها خانه‌هایی (برای خود) می‌تراشیدند.

— Hussein Taji Kal Dari

٨٣
پس صبحگاهان صیحه (= بانگ مرگبار) آن‌ها را فرو گرفت.

— Hussein Taji Kal Dari

٨٤
و آنچه را به دست آورده بودند (عذاب الهی را) از آن‌ها دفع نکرد.

— Hussein Taji Kal Dari

٨٥
و (ما) آسمان‌ها و زمین و آنچه را که میان آن دو است، جز به حق نیافریدیم، و قیامت قطعاً خواهد آمد، پس (ای پیامبر) به طرز شایسته‌ای گذشت کن (و از آن‌ها صرف نظر فرما)

— Hussein Taji Kal Dari

٨٦
بی‌گمان پروردگار تو، همان آفرینندۀ داناست.

— Hussein Taji Kal Dari

٨٧
و به راستی (ما) به تو سبع المثانی (= سورۀ فاتحه) و قرآن عظیم دادیم.

— Hussein Taji Kal Dari

٨٨
(پس) هرگز چشم خود را به (سوی) آنچه (از نعمت‌ها و متاع دنیوی) که گروه‌هایی از آنان را از آن بهرمند ساخته‌ایم، نیندوز، و بر آن‌ها غمگین نباش، و بال (شفقت) خود را برای مؤمنان فرود آر (و نسبت به آن‌ها فروتن باش).

— Hussein Taji Kal Dari

٨٩
و بگو: «همانا من هشدار دهندۀ آشکارم».

— Hussein Taji Kal Dari

٩٠
(و آن‌ها را از عذابی بترسان) همان‌گونه که بر تقسیم‌کنندگان (آیات الهی) نازل کردیم.

— Hussein Taji Kal Dari

Notes placeholders