ٱلۡحَآقَّةُ
١

(روز) واقع شدنی (رستاخیز)

— Hussein Taji Kal Dari

۶۹:۲

مَا

ٱلۡحَآقَّةُ

آن واقع شدنی چیست؟

— Hussein Taji Kal Dari

۶۹:۳

وَمَآ

أَدۡرَىٰكَ

مَا

ٱلۡحَآقَّةُ

و تو چه دانی آن واقع شدنی چیست (و چگونه است)؟!

— Hussein Taji Kal Dari

۶۹:۴

كَذَّبَتۡ

ثَمُودُ

وَعَادُۢ

بِٱلۡقَارِعَةِ

(قوم) ثمود و (قوم) عاد (قیامت) درهم کوبنده را تکذیب کردند.

— Hussein Taji Kal Dari

۶۹:۵

فَأَمَّا

ثَمُودُ

فَأُهۡلِكُواْ

بِٱلطَّاغِيَةِ

پس اما (قوم) ثمود، به بانگ سهمگین هلاک شدند.

— Hussein Taji Kal Dari

۶۹:۶

وَأَمَّا

عَادٞ

فَأُهۡلِكُواْ

بِرِيحٖ

صَرۡصَرٍ

عَاتِيَةٖ

و اما (قوم) عاد با تند بادی سرکش و سرد به هلاکت رسیدند.

— Hussein Taji Kal Dari

۶۹:۷

سَخَّرَهَا

عَلَيۡهِمۡ

سَبۡعَ

لَيَالٖ

وَثَمَٰنِيَةَ

أَيَّامٍ

حُسُومٗاۖ

فَتَرَى

ٱلۡقَوۡمَ

فِيهَا

صَرۡعَىٰ

كَأَنَّهُمۡ

أَعۡجَازُ

نَخۡلٍ

خَاوِيَةٖ

(الله) هفت شب و هشت روز پی در پی آن را بر آن‌ها مسلط نمود، پس (اگر آنجا می‌بودی) (آن) قوم را آن (تند باد) مانند تنه‌های پوسیدۀ تو خالی درختان خرما، بر زمین افتاده (و هلاک شده) می‌دیدی.

— Hussein Taji Kal Dari

۶۹:۸