٢١

سپس نگاهی افکند.

— Hussein Taji Kal Dari

٢٢
آنگاه چهره درهم کشید و روی ترش کرد.

— Hussein Taji Kal Dari

٢٣
سپس (به حق) پشت نمود و تکبر ورزید.

— Hussein Taji Kal Dari

٢٤
آنگاه گفت: «این (قرآن) چیزی جز جادویی که (از دیگران) آموخته شده، نیست.

— Hussein Taji Kal Dari

٢٥
و این (چیزی) جز گفتار بشر نیست».

— Hussein Taji Kal Dari

٢٦
به زودی او را به سقر (جهنم) درخواهم آورد.

— Hussein Taji Kal Dari

٢٧
و تو چه دانی «سقر» چیست؟!

— Hussein Taji Kal Dari

٢٨
(آتش سوزانی که) نه (چیزی را) باقی می‌گذارد و نه (چیزی را) رها می‌کند.

— Hussein Taji Kal Dari

٢٩
پوست را (دگرگون کرده و) می‌سوزاند.

— Hussein Taji Kal Dari

٣٠
برآن (آتش) نوزده (فرشته) گمارده شده است.

— Hussein Taji Kal Dari

Notes placeholders