ٱشۡدُدۡ

بِهِۦٓ

أَزۡرِي

٣١

به (وسیلۀ) او پشت مرا محکم کن،

و او را در کار (رسالت) من شریک ساز،

تا تو را بسیار تسبیح گوییم،

و بسیار تو را یاد کنیم،

بی‌شک تو به (حال) ما خوب بینایی».

فرمود: «ای موسی! هر چه خواستی به تو داده شد.

و به تحقیق ما بار دیگر (نیز) بر تو منت نهاده‌ایم (و نعمت بخشیده‌ایم)

آن هنگام که به مادرت الهام کردیم، آنچه را که باید الهام می‌شد،

که: «او را در صندوقی بگذار، آنگاه آن (صندوق) را به دریا بینداز، تا دریا او را به ساحل افکند، (و) دشمن من و دشمن او، او را برگیرد». و من محبتی از سوی خود بر تو افکندم و تا در برابر دیدگان من پرورش یابی.

آنگاه که خواهرت می‌رفت و می‌گفت: «آیا کسی را به شما نشان دهم که سرپرستی‌اش را به عهده گیرد؟!» پس تو را به مادرت باز گرداندیم، تا چشمش (به دیدار تو) روشن شود، و اندوهگین نگردد، و (بعدها) تو یک نفر (قبطی) را کُشتی، پس (ما) تو را از اندوه (و گرفتاری) نجات دادیم، و بار‌ها (چنانکه باید) تو را آزمودیم. پس (از آن) سال‌ها در میان مردم مدین ماندی، سپس ای موسی! بر (طبق) تقدیر (الهی به اینجا) آمدی.