١١

(همۀ این‌ها) برای روزی بندگان (رویانیدیم) و با آن (باران) سرزمین مرده را زنده کردیم، بر آمدن (از گور و زنده شدن نیز) چنین است.

Hussein Taji Kal Dari

١٢
پیش از آن‌ها قوم نوح و اصحاب رسّ (= چاه، که در یمامه بودند). و (قوم) ثمود (پیامبران‌شان را) تکذیب کردند.

Hussein Taji Kal Dari

١٣
و (همچنین قوم) عاد و فرعون و قوم لوط.

Hussein Taji Kal Dari

١٤
و اصحاب «ایکه» (= قوم شعیب) و قوم «تبّع» (حمیری‌ها، که در یمن بودند) هر یک (از آن‌ها) رسولان (الهی) را تکذیب کردند، پس وعدۀ عذاب (و بیم) من (بر آن‌ها) تحقّق یافت.

Hussein Taji Kal Dari

١٥
آیا ما از آفرینش نخستین عاجز ماندیم؟! (خیر) بلکه آن‌ها (با این همه دلایل) از آفرینش جدید در تردید (و شک) اند.

Hussein Taji Kal Dari

١٦
به راستی ما انسان را آفریده‌ایم و چیزی را که نفسش به او وسوسه می‌کند می‌دانیم، و ما از (شاه) رگ گردن به او نزدیک‌تریم.

Hussein Taji Kal Dari

١٧
هنگامی‌که دو (فرشتۀ) فراگیرنده بر جانب راست و چپ نشسته‌اند، (و اعمالش را) فرا می‌گیرند.

Hussein Taji Kal Dari

١٨
هیچ سخنی را بر زبان نمی‌آورد، مگر اینکه نزدش مراقبی حاضر (و آماده نوشتن) است.

Hussein Taji Kal Dari

١٩
و سکرات (و سختی) مرگ به راستی فرا رسید، (و به او گفته می‌شود: ای انسان،) این همان چیزی است که تو از آن می‌گریختی.

Hussein Taji Kal Dari

٢٠
و در «صور» دمیده شود، آن روز، (روز تحقق) وعدۀ (عذاب) است.

Hussein Taji Kal Dari

Notes placeholders