١١

چه بسیار شهرهایی را که (ساکنانش) ستمکار بودند؛ درهم شکستیم، و بعد از آن‌ها قوم دیگری را پدید آوردیم.

Hussein Taji Kal Dari

١٢
پس چون عذاب ما را احساس کردند، ناگهان آن‌ها ازآنجا می‌گریختند.

Hussein Taji Kal Dari

١٣
(گفتیم:) فرار نکنید، به‌سوی خانه‌هایتان و نعمت‌های که در آن آسوده بودید، باز گردید، باشد که باز خواست شوید.

Hussein Taji Kal Dari

١٤
گفتند: «وای بر ما، یقیناً ما ستمکار بودیم».

Hussein Taji Kal Dari

١٥
پس پیوسته فریادشان این بود، تا آنکه آن‌ها را (چون کشت) درو شده خاموش ساختیم.

Hussein Taji Kal Dari

١٦
و (ما) آسمان و زمین، و آنچه را که در میان آن دو است به بازیچه نیافریدیم.

Hussein Taji Kal Dari

١٧
(به فرض محال) اگر می‌خواستیم که سر گرمی بگیریم، همانا آن را از نزد خودمان بر می‌گرفتیم، اگر (چنین کاری) می‌کردیم.

Hussein Taji Kal Dari

١٨
بلکه ما حق را بر باطل می‌افکنیم، پس آن را درهم می‌شکند و ناگاه آن (باطل) نابود می‌شود، و وای بر شما (ای کافران) از آنچه توصیف می‌کنید.

Hussein Taji Kal Dari

١٩
و هرکس که در آسمان‌ها و زمین است، از آن اوست، و آنان که نزد او هستند، (هیچ‌گاه) از عبادتش سرکشی نمی‌کنند، و (هرگز) خسته نمی‌شوند.

Hussein Taji Kal Dari

٢٠
شب و روز تسبیح می‌گویند، سستی نمی‌ورزند.

Hussein Taji Kal Dari

Notes placeholders