١١

و روز را (وسیله‌ای) برای زندگی و معاش قرار دادیم.

Hussein Taji Kal Dari

١٢
و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم.

Hussein Taji Kal Dari

١٣
و (خورشید را) چراغی درخشان آفریدیم.

Hussein Taji Kal Dari

١٤
و از ابر‌های باران زا آبی فراوان فرو‌‌ فرستادیم

Hussein Taji Kal Dari

١٥
تا بدان دانه و گیاه بسیار برویانیم.

Hussein Taji Kal Dari

١٦
و باغ‌هایی پر درخت (با آن آب پرورش دهیم).

Hussein Taji Kal Dari

١٧
بی‌گمان روز داوری (و جدای) میعاد (همگان) است.

Hussein Taji Kal Dari

١٨
روزی‌که در «صور» دمیده می‌شود، سپس شما گروه گروه (به محشر) می‌آیید.

Hussein Taji Kal Dari

١٩
و آسمان گشوده می‌شود، پس دروازه، دروازه می‌گردد.

Hussein Taji Kal Dari

٢٠
و کوه‌ها روان کرده شود، پس (چون) سراب گردند.

Hussein Taji Kal Dari

Notes placeholders