وَأَمَّا

ٱلَّذِينَ

كَفَرُوٓاْ

أَفَلَمۡ

تَكُنۡ

ءَايَٰتِي

تُتۡلَىٰ

عَلَيۡكُمۡ

فَٱسۡتَكۡبَرۡتُمۡ

وَكُنتُمۡ

قَوۡمٗا

مُّجۡرِمِينَ

٣١

و اما کسانی‌که کافر شدند، (به آن‌ها گفته می‌شود:) آیا آیات من بر شما خوانده نمی‌شد، پس شما تکبر کردید، و قومی مجرم بودید؟!

و چون گفته می‌شود: «بی‌گمان و عدۀ الله حق است، و (در آمدن) قیامت هیچ شکی نیست» می‌گفتید: «ما نمی‌دانیم قیامت چیست؟ ما فقط گمانی داریم، و ما (دربارۀ آن) یقین کننده نیستیم».

و بدیهای آنچه کرده‌اند، برای آنان آشکار شد، و آنچه که مسخره اش می‌کردند آن‌ها را فرو گرفت.

و (به آن‌ها) گفته می‌شود: «امروز شما را فراموش می‌کنیم، همان گونه که (شما) دیدار امروزتان را فراموش کردید، و جایگاه شما آتش (دوزخ) است، و شما هیچ یاوری ندارید.

این بدان سبب است که شما آیات الله را به مسخره گرفتید، و زندگی دنیا شما را فریفت». پس امروز نه آن‌ها از آن (دوزخ) بیرون آورده می‌شوند، و نه هیچ عذری از آن‌ها پذیرفته می‌شود.

پس ستایش مخصوص الله است، پروردگار آسمان‌ها و پروردگار زمین، پروردگار جهانیان.

و کبریاء و بزرگی در آسمان‌ها و زمین، از آنِ اوست، و او پیروزمند حکیم است.