١١

(همان) کسانی‌که در شهر‌ها طغیان (و سرکشی) کردند.

— Hussein Taji Kal Dari

١٢
پس در آن‌ها بسیار فساد به بار آوردند.

— Hussein Taji Kal Dari

١٣
آنگاه پروردگارت تازیانه عذاب را بر آنان فرو آورد.

— Hussein Taji Kal Dari

١٤
یقیناً پروردگار تو در کمین‌گاه است.

— Hussein Taji Kal Dari

١٥
پس اما انسان هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و او را گرامی دارد و به او نعمت بخشد، (مغرور می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است».

— Hussein Taji Kal Dari

١٦
و اما هنگامی‌که او را بیازماید، پس روزیش را بر او تنگ گیرد (ناامید می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است».

— Hussein Taji Kal Dari

١٧
هرگز چنین نیست (که شما می‌پندارید)، بلکه یتیم را گرامی نمی‌دارید.

— Hussein Taji Kal Dari

١٨
و یکدیگر را بر اطعام مستمندان ترغیب و تشویق نمی‌کنید.

— Hussein Taji Kal Dari

١٩
و میراث را حریصانه می‌خورید (و حق دیگران را نمی‌دهید).

— Hussein Taji Kal Dari

٢٠
و مال و ثروت (دنیا) را بسیار دوست دارید.

— Hussein Taji Kal Dari

Notes placeholders