۞ قَالَ

فَمَا

خَطۡبُكُمۡ

أَيُّهَا

ٱلۡمُرۡسَلُونَ

٣١

(ابراهیم) گفت: «پس ای فرستادگان (الله) کار و مأموریت شما چیست؟!».

(فرشتگان) گفتند: «بی‌گمان ما بسوی قومی مجرم (و گناهکار) [ یعنی قوم لوط که گناهانی از قبیل شرک، لواطت، و فساد در زمین و .. در میان آنها وجود داشت.] فرستاده شده‌ایم،

تا سنگ‌های از گل بر (سر) آن‌ها فرود آوریم.

(سنگ‌هایی) که نزد پروردگارت برای اسراف‌کاران نشان گذاری شده است.

پس کسانی از مؤمنان را که در آن (شهرهای قوم لوط) بودند (پیش از نزول عذاب) بیرون آوردیم.

و جز یک خانه از مسلمانان در آن (شهرها) نیافتیم.

و در آن (شهرهای ویران شده) نشانۀ (روشن) برای کسانی‌که از عذاب دردناک می‌ترسند بر جای گذاشتیم [ این نشانه‌ها تاکنون باقی است، این آبادی‌ها در (ساحل) جنوبی دریای اردن (بحر المیت) قرار داشت و این تنها دریایی است که هیچ نوع موجودات زنده‌ای در آن زندگی نمی‌کند.].

و (نیز) در (داستان) موسی (نشانه و عبرتی است) هنگامی‌که او را با دلیلی آشکار به سوی فرعون فرستادیم،

پس (فرعون) با قدرت (و لشکر) خویش روی گرداند، و گفت: «(این مرد) جادوگر یا دیوانه است».

آنگاه او و لشکریانش را گرفتیم و آنان را به دریا افکندیم در حالی‌که او سزاوار سرزنش بود.