حمد (و ستایش) مخصوص الله است، آفرینندۀ آسمان‌ها و زمین، (کسی) که فرشتگان را رسولانی قرار داد؛ دارای بال‌های دوگانه و سه‌گانه و چهارگانه، هر چه بخواهد در آفرینش می‌افزاید، بی‌گمان الله بر هر چیزی تواناست.
ای مردم! نعمت الله را بر خود به یاد آورید، آیا آفریننده‌ای جز الله هست که شما را از آسمان و زمین روزی دهد؟! هیچ معبودی جز او نیست، پس چگونه (از حق) منحرف می‌شوید؟!
آیا کسی‌که کردار بدش برای او آراسته شده، پس آن را نیک (و زیبا) می‌بیند (همانند کسی است که چنین نیست؟) پس بی‌گمان الله هر کس را که بخواهد گمراه می‌سازد و هر کس را که بخواهد هدایت می‌کند، پس نباید که جانت به خاطر شدت تأسف (و حسرت) بر آنان از بین برود، بی‌شک الله به آنچه انجام می‌دهند؛ داناست.
و الله کسی است که باد‌ها را فرستاد، آنگاه (آن باد‌ها) ابر‌ها را بر می‌انگیزند، پس آن (ابر‌ها) را به سوی سرزمین مرده راندیم، آنگاه بوسیلۀ آن زمین را بعد از مردنش زنده کردیم، بر انگیختن (مردگان از گور‌ها نیز) چنین است.
کسی‌که خواهان عزت است، پس (بداند که) عزت همگی از آن الله است، سخن پاکیزه به سوی او بالا می‌رود، و (الله) عمل صالح را بالا می‌برد، و کسانی‌که (نقشه و) نیرنگ‌های بد می‌کشند، برای آن‌ها عذاب سختی است، و نیرنگ (و نقشه‌های بد) آن‌ها نابود می‌شود.