وَقُل

لِّلۡمُؤۡمِنَٰتِ

يَغۡضُضۡنَ

مِنۡ

أَبۡصَٰرِهِنَّ

وَيَحۡفَظۡنَ

فُرُوجَهُنَّ

وَلَا

يُبۡدِينَ

زِينَتَهُنَّ

إِلَّا

مَا

ظَهَرَ

مِنۡهَاۖ

وَلۡيَضۡرِبۡنَ

بِخُمُرِهِنَّ

عَلَىٰ

جُيُوبِهِنَّۖ

وَلَا

يُبۡدِينَ

زِينَتَهُنَّ

إِلَّا

لِبُعُولَتِهِنَّ

أَوۡ

ءَابَآئِهِنَّ

أَوۡ

ءَابَآءِ

بُعُولَتِهِنَّ

أَوۡ

أَبۡنَآئِهِنَّ

أَوۡ

أَبۡنَآءِ

بُعُولَتِهِنَّ

أَوۡ

إِخۡوَٰنِهِنَّ

أَوۡ

بَنِيٓ

إِخۡوَٰنِهِنَّ

أَوۡ

بَنِيٓ

أَخَوَٰتِهِنَّ

أَوۡ

نِسَآئِهِنَّ

أَوۡ

مَا

مَلَكَتۡ

أَيۡمَٰنُهُنَّ

أَوِ

ٱلتَّٰبِعِينَ

غَيۡرِ

أُوْلِي

ٱلۡإِرۡبَةِ

مِنَ

ٱلرِّجَالِ

أَوِ

ٱلطِّفۡلِ

ٱلَّذِينَ

لَمۡ

يَظۡهَرُواْ

عَلَىٰ

عَوۡرَٰتِ

ٱلنِّسَآءِۖ

وَلَا

يَضۡرِبۡنَ

بِأَرۡجُلِهِنَّ

لِيُعۡلَمَ

مَا

يُخۡفِينَ

مِن

زِينَتِهِنَّۚ

وَتُوبُوٓاْ

إِلَى

ٱللَّهِ

جَمِيعًا

أَيُّهَ

ٱلۡمُؤۡمِنُونَ

لَعَلَّكُمۡ

تُفۡلِحُونَ

٣١

و به زنان مؤمن بگو چشم‌های خود را (از نگاه به نامحرم) فرو گیرند، و شرمگاهشان را حفظ کنند، و زینت خود را آشکار نکنند؛ جز آنچه از آن که (طبعاً خودش) نمایان است، و باید (اطراف) مقنعه‌های خود را بر گریبان‌هایشان بیفکنند (تا چهره و گردن و سینه با آن پوشیده گردد) و زینت خود را آشکار نسازند؛ مگر برای شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدر شوهرانشان، یا پسرانشان یا پسران شوهرانشان، یا برادرانشان یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان یا زنان (هم کیش) شان یا بردگانشان یا مردان (سفیه) خدمتکاری که رغبتی (به زنان) ندارند، یا کودکانی‌که بر شرمگاه زنان آگاهی نیافته‌اند، و (زنان) نباید (هنگام راه رفتن) پا‌های خود را (به زمین) بکوبند، تا آنچه از زینت‌شان را که پنهان کرده‌اند، دانسته شود، و ای مؤمنان! همگی به سوی الله توبه کنید، تا رستگار شوید.

مردان و زنان مجرد (و بی‌همسر) خود را همسر دهید، و (نیز) غلامان و کنیزان‌تان که شایسته (و نیکوکار) هستند، (همسر دهید) اگر فقیر باشند، الله از فضل (و کرم) خویش آن‌ها را بی‌نیاز می‌کند، و الله گشایش دهندۀ آگاه است.

و کسانی‌که (اسباب و امکانات) ازدواج را نمی‌یابند، باید پاکدامنی پیشه کنند؛ تا الله آنان را از فضل خود بی‌نیاز گرداند، و کسانی از بردگانتان که خواستار مکاتبه (= باز خریدن خویش) هستند، پس با آن‌ها قرار داد ببندید، اگر خیر و صلاح در آن‌ها احساس می‌کنید، و چیزی از مال الله را که به شما داده است؛ به آن‌ها بدهید، و کنیزان خود را که می‌خواهند پاکدامنی کنند، برای بدست آوردن متاع ناچیز زندگانی دنیا به زنا وادار نکنید، و کسی‌که آن‌ها را (بر این کار) مجبور کند، پس بی‌گمان الله بعد از اجبار آن‌ها (برای آنان) آمرزندۀ مهربان است.

و به راستی ما بر شما آیاتی روشن را نازل کردیم، و مثلی از (حال) کسانی‌که پیش از شما گذشتند، و اندرزی برای پرهیزگاران.

الله نور آسمان‌ها و زمین است، مَثل نور او همانند چراغدانی است که در آن چراغی (افروخته) باشد، که آن چراغ در (میان) شیشه‌ای است، آن شیشه گویی ستاره‌ای درخشان است، این چراغ با (روغن) درخت پر برکت زیتون افروخته می‌شود، که نه شرقی است و نه غربی، نزدیک است که روغنش بدون تماس با آتش شعله‌‌ور شود، نوری است افزون بر نور، و الله هر کس را بخواهد به نور خود هدایت می‌کند، و الله برای مردم مثل‌ها می‌زند، و الله به هر چیزی آگاه است.

(این چراغ پر نور) در خانه‌های است که الله اجازه داده است که بلند شود، و نامش در آن‌ها برده شود، (و) صبح و شام در آن‌ها تسبیح او گویند.

مردانی‌که هیچ تجارت و خرید و فروشی آن‌ها را از یاد الله و برپاداشتن نماز و ادای زکات غافل نمی‌کند، (آن‌ها) از روزی می‌ترسند که در آن دل‌ها و چشم‌ها دگرگون (و بی‌تاب) می‌شود.

تا الله بهتر از آنچه انجام داده‌اند به آن‌ها پاداش دهد، و از فضل خود بر پاداش آن‌ها بیفزاید، و الله هر کس را که بخواهد بی‌حساب روزی می‌دهد.

و کسانی‌که کافر شدند؛ اعمال‌شان همچون سرابی است در بیابانی، که (انسان) تشنه (از دور) آن را آب می‌پندارد، تا آنکه به آن نزدیک شود، چیزی نمی‌یابد، و الله را نزد خود یابد که حساب او را کامل بدهد، و الله زود شمار است.

یا (اعمال‌شان) همچون تاریکی‌هایی در دریای پهناور که موج آن را پوشانده، و بر فراز آن موج دیگری است، (و) بر فراز آن ابری (تاریک) است، تاریکی‌هایی است یکی بر فراز دیگری، (آن گونه که) هرگاه دست خود را بیرون آورد، ممکن نیست آن را ببیند، و کسی را که الله نوری برای او قرار نداده است، پس (هیچ) نوری برای او نیست.