مَا

ٱتَّخَذَ

ٱللَّهُ

مِن

وَلَدٖ

وَمَا

كَانَ

مَعَهُۥ

مِنۡ

إِلَٰهٍۚ

إِذٗا

لَّذَهَبَ

كُلُّ

إِلَٰهِۭ

بِمَا

خَلَقَ

وَلَعَلَا

بَعۡضُهُمۡ

عَلَىٰ

بَعۡضٖۚ

سُبۡحَٰنَ

ٱللَّهِ

عَمَّا

يَصِفُونَ

٩١

الله هرگز فرزندی بر نگزیده است، و هیچ معبود (دیگری) با او نیست، (اگر چنین بود) آنگاه هر معبودی آنچه را که آفریده بود؛ می‌برد، و مسلماً بعضی بر بعضی دیگر برتری می‌جستند، الله منزه (و پاک) است از آنچه آن‌ها توصیف می‌کنند.

دانای نهان و آشکار است، پس برتر است از آنچه شریک او می‌سازند.

(ای پیامبر!) بگو: «پروردگارا! اگر آنچه را که به آن‌ها وعده داده می‌شود، به من نشان دهی.

پروردگارا! پس مرا در (زمرۀ) قوم ستمگران قرار مده».

و یقیناً ما تواناییم که آنچه را به آن‌ها وعده می‌دهیم؛ به تو نشان دهیم.

بدی را به روشی که آن بهتر است، دفع کن، ما به آنچه توصیف می‌کنند؛ داناتریم.

و بگو: «پروردگارا! من از وسوسه‌های شیطان به تو پناه می‌برم،

و پروردگارا! از اینکه آنان نزد من حاضر شوند، به تو پناه می‌برم».

(کافران پیوسته به راه و روش خود ادامه می‌دهند) تا زمانی‌که مرگ یکی از آن‌ها فرا رسد، گوید: «پروردگارا! مرا (به دنیا) باز گردان،

باشد که در آنچه (در دنیا) ترک (و کوتاهی) کرده‌ام، کار شایسته‌ای انجام دهم». هرگز چنین نیست، بی‌گمان این سخنی است که او به زبان می‌گوید، (و به فرض محال اگر باز گردد، به کارهای گذشته‌اش ادامه می‌دهد) و پشت سر آن‌ها برزخی است تا روزی‌که برانگیخته شوند.