١١

(همان) کسانی‌که در شهر‌ها طغیان (و سرکشی) کردند.

Hussein Taji Kal Dari

١٢
پس در آن‌ها بسیار فساد به بار آوردند.

Hussein Taji Kal Dari

١٣
آنگاه پروردگارت تازیانه عذاب را بر آنان فرو آورد.

Hussein Taji Kal Dari

١٤
یقیناً پروردگار تو در کمین‌گاه است.

Hussein Taji Kal Dari

١٥
پس اما انسان هنگامی که پروردگارش او را بیازماید و او را گرامی دارد و به او نعمت بخشد، (مغرور می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است».

Hussein Taji Kal Dari

١٦
و اما هنگامی‌که او را بیازماید، پس روزیش را بر او تنگ گیرد (ناامید می‌شود و) می‌گوید: «پروردگارم مرا خوار کرده است».

Hussein Taji Kal Dari

١٧
هرگز چنین نیست (که شما می‌پندارید)، بلکه یتیم را گرامی نمی‌دارید.

Hussein Taji Kal Dari

١٨
و یکدیگر را بر اطعام مستمندان ترغیب و تشویق نمی‌کنید.

Hussein Taji Kal Dari

١٩
و میراث را حریصانه می‌خورید (و حق دیگران را نمی‌دهید).

Hussein Taji Kal Dari

٢٠
و مال و ثروت (دنیا) را بسیار دوست دارید.

Hussein Taji Kal Dari

Notes placeholders