و اگر آن را قرآنی عجمی (= غیر عربی) قرار میدادیم، یقیناً میگفتند: «چرا آیاتش روشن (و واضح) نیست؟! آیا (قرآن) عجمی است، و (مخاطب آن) عربی است؟!» بگو: «این (قرآن) برای کسانیکه ایمان آوردند، هدایت و شفاست، و کسانیکه ایمان نمیآورند، در گوشهایشان سنگینی است، و آن (قرآن) برایشان (مایۀ) کوری است، آنان (همچون کسانی اند که گـویا) از جـایی دور ندا داده میشوند».
و به راستی ما به موسی کتاب (تورات) دادیم، پس در آن اختلاف شد، و اگر فرمانی از پروردگار تو پیش از این نبود، مسلماً در میان آنها داوری میشد، و بیگمان آنها دربارۀ آن (= قرآن) در شکی قوی هستند.
علم (وقوع) قیامت تنها به سوی او (الله) باز گردانده میشود، و هیچ میوهای از غلافش بیرون نمیشود و هیچ مادهای باردار نمیشود و نمی زاید مگر به علم او، و روزیکه آنها را ندا میدهد (و می فرماید:) کجایند شریکانی (که برای) من (می پنداشتید؟!) گویند: «(پروردگارا!) ما (در درگاه تو) عرضه داشتیم که هیچ کس از ما (بر شرک) گواهی نمیدهد».
و اگر پس از رنجی که به او رسیده است، رحمتی از سوی خود به او بچشانیم، مسلماً میگوید: «این حق من است، و گمان نمیکنم قیامت بر پا میشود، و (به فرض) اگر به سوی پروردگارم باز گردانده شوم، بیگمان برای من نزد او (پاداشهای) نیکو (و خوش) است». پس بیگمان کسانیکه کافر شدند به آنچه کردهاند آگاه خواهیم کرد، و از عذاب سخت به آنها میچشانیم.